Pojęcie choroby okluzyjnej nie jest powszechnie znane, jednakże objawy tego schorzenia dotyczą znacznej liczby osób. Większość Pacjentów pozostaje nieświadoma, że chorobę okluzyjną można, a nawet trzeba leczyć aby uniknąć negatywnych następstw w przyszłości.
W trosce o naszych Klientów przygotowaliśmy filmy z dziedziny choroby okluzyjnej z udziałem Natalii Zielińskiej
Oglądaj więcej
W naszej klinice w praktyce stosujemy wiedzę dotyczącą choroby okluzyjnej i na jej podstawie wykonujemy kompleksowe badanie
i diagnozę stawu skroniowo-żuchwowego. dzięki zdobytej kompleksowej wiedzy i doświadczeniu możemy dokładnie określić co powoduje m.in.:
Nieleczona choroba okluzyjna prowadzi do stopniowego niszczenia zębów lub kości, w których osadzone są zęby. Bez znalezienia i nazwania przyczyny, czyli choroby okluzyjnej, leczone są tylko objawy. Najbardziej dotkliwe skutki choroby okluzyjnej dotyczą powikłań podczas leczenia ortodontycznego
i protetycznego. Zęby po leczeniu ortodontycznym mogą chcieć “wrócić” na swoje poprzednie miejsce, świeżo wykonane korony czy mosty mogą pękać lub kruszyć się, protezy ruchome nie są stabilne i ulegają wyważeniu podczas jedzenia, czy mówienia.
Zdiagnozowanie choroby okluzyjnej PRZED podjęciem leczenia ortodontycznego/protetycznego/zachowawczego uchroni nas przed niekorzystnymi następstwami, zapewniając stabilne i przewidywalne efekty działań leczniczych. Biorąc pod uwagę cel leczenia- czyli stworzenie pięknego
i funkcjonalnego uśmiechu, który jest zarazem wygodny dla Pacjenta, nieuwzględnienie występowania choroby okluzyjnej u Pacjenta wydaje się być zbyt ryzykowne.
Diagnostyka choroby okluzyjnej jest wykonywana w gabinecie podczas jednej wizyty. Spotkanie Pacjenta z lekarzem rozpoczyna się od zebrania szczegółowego wywiadu ogólnomedycznego oraz stomatologicznego. Następnie wnikliwe badanie mięśni głowy, twarzy, szyi i obręczy barkowej daje nam odpowiedź, czy u Pacjenta występują punkty spustowe w mięśniach powodujące dolegliwości bólowe oraz czy napięcie mięśniowe jest równe pomiędzy prawą i lewą stroną ciała. Lekarz ocenia również postawę ciała Pacjenta. Szczegółowo badany jest staw skroniowo-żuchwowy, czyli zawias poruszający dolną szczęką. Kolejnym punktem jest badanie ujść nerwów czaszkowych, oczu, uszu i nosa. Na końcu ocenie poddawane są węzły chłonne i cała jama ustna. Zęby , dziąsła, błona śluzowa, język i gardło. Jeśli zaistnieje taka konieczność diagnostyka może zostać rozszerzona.
Aby zarejestrować wyniki badania w postaci trwałej, zostają pobrane wyciski oraz zgryz po rozluźnieniu mięśni Pacjenta. Procedury te są zupełnie bezbolesne. Analiza danych z badania przeprowadzana jest w profesjonalnym urządzeniu zwanym artykulatorem, które imituje ruchy dolnej szczęki Pacjenta. W artykulatorze widzimy, które zęby są najdłuższe, które są przeszkodami w zgryzie, a które wymuszają nieprawidłowe napięcie mięśni twarzy.
Na tej postawie podejmujemy decyzje lecznicze indywidualnie dopasowane do Pacjenta. Dopiero po postawieniu właściwej diagnozy możemy przystąpić do bezpiecznego leczenia, którego przewidywalne i stabilne efekty będą cieszyły Pacjenta przez długie lata.
